tępić

tępić {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk VIIb, tępićpię, tępićpi, tępićpiony {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'powodować, że coś staje się tępe; pozbawiać coś ostrości; stępiać': {{/stl_7}}{{stl_10}}Nie tęp noża! Tępić narzędzia na twardym materiale. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'prowadzić działania mające na celu zniszczenie, zgładzenie, wytrzebienie, wykorzenienie czegoś lub kogoś; bezwzględnie rozprawiać się z kimś lub z czymś; zwalczać, niszczyć, likwidować': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tępić pasożyty, szkodniki, chwasty. Bezmyślnie tępiono wilki. Tępić wrogów, przeciwników politycznych. Tępić nałogi, błędy, wady, przekupstwo. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'nieustannie robić komuś wstręty, szkodzić komuś, złośliwie dokuczać, prześladować kogoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Tępią kogoś w pracy, odkąd się postawił przełożonym. {{/stl_10}}